Een nacht slapen in het Kürhaus met mijn vriendje

Met drie kinderen in drie heel verschillende leeftijden, is het soms lastig om allemaal even veel tijd te geven. Hoe erg ik ook mijn best doe de gesprekken met de een lopen toch altijd door de gesprekken met de ander. Daarom ga ik zo nu en dan alleen met een op stap. Het uitje voerde deze keer naar Scheveningen. Het Kürhaus wel te verstaan.

De jongste is tien. Hoewel hij in zijn beleving al een hele grote vent is, moet hij het verbaal en geestelijk vaak afleggen tegen zus van 18 en broer van 15. Hij probeert wel ‘de grote jongenstaal’, maar vaak slaat hij nog de plank mis of klinkt de pubertaal uit zijn mond gewoon brutaal. Als hij vervolgens zelf zijn tienjarige verhaal wil doen, weten de overige twee het ‘allemaal al’. Daarnaast spelen ze soms vader of moeder voor hem. Je begrijpt: hier en daar is er ook bij ons weleens een irritatie factortje.

Natuurlijk laat ik het niet na om te vermelden dat ze de meeste tijd elkaars beste vrienden zijn, de twee broers graag bij elkaar logeren en ze elke avond op de trampoline samen de dag doorspreken, want hey het is wel Instagram-life hier. Maar de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen, dat ze soms – heel soms – graag even alleen zijn met me omdat ze die andere twee eventjes ‘zat’ zijn. Samen even weg is dan de optie.

Samen een nachtje weg

Dat, ben ik op mijn beurt ook heel graag. Je hebt toch andere gesprekken met één kind, dan met alle drie bij elkaar. Daarom besloot benjamin dat het hoog tijd was voor een mama-zoon-dag en dat hij dan mocht beslissen wat we gingen doen. Ooit had hij op een kaart het Kürhaus gezien en nieuwsgierig als hij is, had hij me het hemd van het lijf gevraagd over dit prachtige hotel. Niet gek, dat toen hij de kans kreeg, het Kürhaus Hotel bovenaan zijn wensenlijstje stond. En dus boekten we via Booking.com een kamer in dit hotel. Hij helemaal in z’n nopjes dat er ook een zwembad aanwezig was. Ik in mijn nopjes dat het ontbijt bij de prijs inbegrepen zat.

Van de dan an sich hebben we al een speciaal uitje gemaakt. Zo pakten we alle twee een koffer (want dat hoort als je naar een hotel gaat) en namen we natuurlijk gezichtsmaskers, een lekkere pyjama en spelletjes mee. De voorpret was het halve werk. De reis naar het hotel duurde van deur tot deur nog geen half uur, maar zoonlief had het idee in het buitenland te verkeren toen hij de zee en haar duinen zag.

Het Kürhaus heeft alles

Eenmaal ingecheckt gingen we met lift naar boven. De spanning stond om zoonlief zijn mond. Wat voor kamer zouden we krijgen. Dat viel ook helemaal niet tegen. Na binnenkomst, ging hij gelijk naar het raam om te constateren dat je vanuit het raam best nog een stuk zee kon zien. Na deze voor hem fijne bevestiging, trok hij zijn kleding uit en z’n zwembroek aan. Tot mijn verbazing lagen we precies 15 minuten na inchecken in het water van het bijbehorende zwembad. Het idee van een stilte zwembad was echter niet aan mijn spring-in-het-veld besteed en iedereen in, op of rond het water heeft moeten meegenieten van zijn spontane vrolijke uitlatingen van plezier. Zijn dag kon niet meer stuk. Terwijl hij in het water lag te dobberen, heb ik me over het uitzicht verbaast. Vanuit het zwembad kun je naar het strand kijken. Dat geeft een uniek gevoel.

Na het zwemmen besloot de kleine man dat het tijd werd voor een hapje. Alleen, kwam daar een jump sessie op het strand tussen. Dat moest eerst gebeuren. Lekker aan elastieken op een trampoline springen. Na het springen, werd het tijd voor eindelijk een maaltijd. Nou ja, maaltijd? Het werd een warme wafel met aardbeien, gesmolten chocolade en Kinder Bueno. Zo zoet, dat het glazuur van je tanden sprong, maar stiekem ook heel erg lekker.

De pier heeft The View

Met een buik vol wafel en een zakje chips onder de arm, togen we naar het reuzenrad. Dit reuzenrad is ruim 50 meter hoog en vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de kustlijn van Scheveningen. Het was een fantastische ervaring, zeker toen we in het bakje naast ons iemand ten huwelijk werd gevraagd. Helemaal ondersteboven van het liefdevolle gebaar, sprong mijn benjamin op en neer in het bakje dat gezellig heen en weer schudde … Mijn hoogtevrees vond de enthousiasme minder geslaagd.

Weer eenmaal op vaste bodem, besloten we weer naar het hotel te gaan om nog iets te drinken in restaurant Waves. Daarna was het tijd om naar onze kamer te gaan. Na een lekkere douche en met een masker op, besloten we de avond rustig af te sluiten met een filmpje. Niet veel later lag er een klein tevreden mannetje naast me te slapen.

Rustig aan beginnen

De volgende ochtend werden we wakker van de rust. Kleine man had bedacht om ’s ochtends nog een keer het zwembad in te duiken, maar onder een “mam, dit bed ligt zo lekker”, besloot hij om die plons maar over te slaan. Een uurtje later begaven we ons naar de ontbijtzaal om, met het uitzicht over een boulevard dat langzaam wakker werd in een ochtendzonnetje, te genieten van een uitgebreid ontbijt.

Niet weggaan zonder zand in je schoenen

Natuurlijk konden we Scheveningen niet verlaten zonder een wandeling over het strand, waar we kwallen en heel veel schelpen vonden. Het koude zeewater was heerlijk. Met een persoonlijk gemaakte smoothie die niet op de kaart te vinden is, in de buik gingen we rond lunchtijd weer richting ons eigen huis en broer en zus … die hij stiekem wel gemist had.

Nu is een dagje Scheveningen altijd een goed idee, maar als bijzonder extraatje neem ik de mooie verhalen van mijn kleine vriendje mee in mijn hart. Een prachtig cadeau om de dag door zijn ogen te mogen beleven.