Beetje harde titel, ik geef het toe, maar ik sta er wel honderd procent achter. Al sinds het begin van de beweging heb ik mijn bedenkingen bij sommige ‘Me Too’ roepers. Omdat met de geboorte van een beweging er ook altijd personen opstaan die denken de beweging voor eigen gewin te ‘misbruiken’, maar veroorzaken dat de echte slachtoffers niet meer gehoord worden. Amber Heard is hiervan een gitzwart uithangbord.
Bij de start van #metoo sta ik voor een volle honderd procent achter de hashtag. Iedereen moet kunnen zeggen: dit is mij overkomen. Niemand mag wegkijken bij grensoverschrijdend gedrag. Echt grensoverschrijdend gedrag. Gedrag van mensen die niet begrijpen dat ieder mens een eigen grens heeft en hier geen waardering voor kan opbrengen. Dat je je handen thuishoudt, je woorden inslikt en al zeker geen dwang gaat uitoefenen … die beweging … die omarm ik absoluut.
Echter met de opkomst van een mooie zuivere beweging, ontstaat heel snel het geluid van meelopers die denken een graantje mee te kunnen pikken van de oogst of mee te kunnen liften op de golven die een ander heeft gecreëerd. Teleurgesteld zag ik hoe uit alle hoeken en gaten mensen kwamen met verhalen waarvan ze vonden dat ze het predicaat #metoo verdienden. Verhalen die de echte echte #metoo verhalen overschaduwen. Die de vreselijke verhalen van de slachtoffers van huiselijk geweld, van seksueel geweld, van mensen als Jeffrey Epstein en Harvey Weinstein in dezelfde adem noemden als het nafluiten op straat door een bouwvakker op een steiger. Iedereen kon opeens een verhaal oprakelen van grensoverschrijdend gedrag. Oneerbare voorstellen, dronken dates, nagefloten worden, alles viel opeens onder #metoo. Niet dat het niet erg is, als dat jou stoort. Dan moet je dat zeker ook kunnen zeggen, maar in mijn optiek is dat niet vergelijkbaar met waar #metoo mee begon. De grens verwaterde …
En met de verwatering van de verhalen, kwam dus ook de tegenbeweging op gang. Die al snel riep: “Kan dan helemaal niets meer”, “Mag ik dan niets meer zeggen”, “Vroeger deed ik dit of dat, tegenwoordig ben ik een gevangene”. Dit creëerde weer een discussieplatform over normen en waarden, wat wel en wat niet kan. Elke talkshow had wel een plekje om met elkaar in discussie te gaan. Met als uitgangspunt, dat mannen viezeriken zijn en vrouwen zeikerds. Beroemdheden stapten naar voren om hun zegje te doen, waren opeens ‘ervaringsdeskundigen’. Nergens ging het meer om de ernstige, diep trieste verhalen van de slachtoffers van het eerste uur. Zij werden door hun mede- en tegenstanders monddood gemaakt. Misbruik maken van een beweging die nodig is om echte verandering in gang te zetten.
Laten we in dat kader even teruggaan naar Amber Heard en waarom ik vind dat zij de beweging misbruikt (het is een mening, je mag het met me oneens zijn, MV). Amber Heard vertegenwoordigt precies die groep die het #metoo roepen hebben gevonden om te gebruiken voor eigen gewin. Door het verwateren van de kracht van de #, kon zij meeliften toen ze daar behoefte aan had. Ze lift mee op de golven van de beweging. Amber vocht in een toxic relatie puur en alleen omdat deze van beide kanten toxic was. Ze kreeg alleen niet haar zin toen de scheiding werd ingezet. Ze pakte delen van haar verhaal, spon het tot een aanklacht om haar gelijk te krijgen en plakte het aan de beweging van #metoo vast. In de hoop gelijk te krijgen bij het publiek. Immers als slachtoffer zou ze heel lang kunnen meeliften en geld kunnen verdienen. Zelfs toen ze door de mand viel, bleef ze roepen: #metoo Maar wat ze eigenlijk riep was: #Seeme
Amber Heard is niet #metoo Amber Heard is het vlees geworden ‘Alles voor de aandacht’. waar de maatschappij nu mee te maken heeft. Dat ze daar een enorme kwetsbare groep voor gebruikt is niet alleen zwak, het is schandalig. Ze claimt aandacht door zich voor te doen als slachtoffer, om vervolgens diezelfde slachtoffers weg te zetten als ‘dom’ en ‘naïef’. Zoals ze in haar getuigenverklaring zei: “Ik schreef mij Op-ed om tegen De grootmacht te vechten. Tegen het geld van Johnny Depp”. Wat ze tussen de regels door zei was: “Ik heb hem van mishandeling beschuldigd om hem kapot te maken, want niemand loopt bij mij weg, zonder de consequenties te voelen”. Uit dat oogpunt schreef ze een opiniestuk waarin ze claimde slachtoffer te zijn. En dat is ze eigenlijk ook: slachtoffer van de waan die maakbare wereld heet.
Laten we de #metoo blijven gebruiken waar hij echt voor is bedoeld: de slachtoffers een stem te geven. Zodat we kunnen luisteren, anticiperen en leren. Opdat er nu eens echt iets verandert .. in onszelf.